2023 III Sztuka Ogrodowa

Zatrzymaj się!

…i zrób to Naprawdę Dobrze – mówi mi głos wewnętrzny i silne postanowienie, obietnica dana sobie. Dobrze znaczy najlepiej, czyli wykorzystując wszystkie dotychczasowe doświadczenia. I błędy.

Zakładaniem ogrodów zajmuje się właściwie całe życie. Wyrosłem tym. Taki jest mój korzeń. Mój ojciec January w czasie mojego dzieciństwa przekształcał pół zadrzewioną a pół uprawną działkę koło Buska Zdroju w piękny ogród ze stawem. Ja się przyglądałem, pracowałem w nim i nasiąkałem tym. Dzieliłem się tymi wspomnieniami jakiś czas temu na swoim blogu, składając przy okazji tacie, czyli mojemu pierwszemu mistrzowi, hołd wdzięczności.

Założyłem firmę wykonawczą miesiąc przed maturą – 1 maja 2004 roku, a bez firmy robiłem to już wtedy od roku. Ogrody, parki, fabryki, hotele.. budowaliśmy wszystko i w całej Polsce. W szczycie sezonu bywało że mieliśmy pod 50ciu ogrodników i brukarzy. Dynamika rozwoju była zawrotna, a w 2009 roku zbankrutowałem z wielkim hukiem i zniechęciłem się do wykonawstwa na prawie dekadę, podczas której zajmowałem się przede wszystkim projektowaniem.

Moja pierwsza ekipa projektowa – Pracownia Sztuki Ogrodowej – funkcjonowała między 2009 a 2012 jak poligon doświadczalny. Dużo prób, wybuchów i niewypałów. Ale kiedy pod koniec 2012 r. budowałem markę Jakub Gardner, miałem już gotowy i bezbłędny system oparty na wszystkich poprzednich doświadczeniach.

Zaoferowałem tak szczegółowe projekty, że właściwie nie musiałem jeździć na budowę i nadzory. Po raz pierwszy w swojej historii profesjonalnej miałem na coś proces. Trudny, żmudny i skomplikowany – ale powtarzalny i zapewniający bezbłędną realizację.

W 2018 zbudowałem ogród pokazowy na Bieżanowskiej w Krakowie, przekonałem się wewnętrznie na nowo do realizacji i uwierzyłem, że mogę to robić świetnie. Więc wróciłem. Przez 5 lat robiłem ogrody jako inwestor zastępczy albo generalny wykonawca. Ale nie zatrudniłem swoich ludzi, więc borykałem się z wieloma problemami.

Mimo determinacji nie byłem w stanie wyegzekwować od podwykonawców takiej jakości i kultury współpracy, jakiej sobie życzyłem. Regularnie potrafili np. odstawiać mi takie numery jak: “tak, tak, Jakub, wiem, że obiecałem dziś u Ciebie być, ale tamtemu Ziutkowi też obiecałem, więc dziś jednak nie przyjadę do Ciebie tylko do niego”. Nosz Krwa mać. I te pe, i te de.

Miałem już serdecznie dość tych wszystkich podwykonawców, którzy raz są a raz ich nie ma, raz robią dobrze, a raz źle – zależnie od tego czy szef ich przypilnuje, czy akurat pojechał coś pozałatwiać.

Zawsze dobrze wiem, jaki efekt chcę osiągnąć. I wreszcie dojrzałem do tego, że jeśli rezultat ma być nie mniej niż Doskonały (w realu, a nie tylko na papierze), to:

1. muszę mieć swoje, niezawodne i pozytywnie zdyscyplinowane ekipy,
2. robota i obsługa mają być super i na czas, a ceny przystępne,
3. prace muszą być oparte na powtarzalnych procesach.

Niby zajmuję się tym całe życie, a jednak okazuje się, że wszystkiego trzeba się uczyć… z bólem dochodziłem do każdego z powyższych wniosków, ale mam tu na myśli przede wszystkim to oprocesowywanie. Zatrudniając podwykonawców wymagałem efektu i mogłem powiedzieć, że nie zapłacę póki rezultat nie będzie taki, jak się umówiliśmy. Opierałem się na ich doświadczeniu, nie musiałem patrzeć im na ręce.

Teraz muszę wypracować standardy od zera. Co z tego, że ja ten kapitał wiedzy mam w sobie, nie przekazuje się on do moich wikingów telepatycznie. Jeśli chcę, żeby trawnik zawsze wyszedł taki sam, to musi być wykonywany w oparciu o zawsze te same powtarzalne, czynności. Podłoże musi być przygotowane zawsze z tym samym pietyzmem. A trawnik to tylko jedna spośród ponad 300 różnych czynności, jakie wykonujemy, aby zbudować ogród.

Dlatego najbliższe półtorej roku postanowiłem spędzić na budowach i przygotować laserowo precyzyjne procesy, które każdorazowo zagwarantują sukces. Skoro marzą mi się Wzorcowe Ekipy Wykonawcze – nie ma innej drogi. Muszę dopilnować opracowania i utrwalenia dokładnych czynności, metod i technologii działania, ponieważ diabeł tkwi w szczegółach. Muszę też stać się niestrudzonym i bezgranicznie cierpliwym trenerem procesowym swoich ludzi.

Dlatego też postanowiłem uczyć się od najlepszych. Kolekcjonować praktyki mistrzów i włączać je do naszej ekipy, a kiedy już sprawdzimy je w boju i wdrożymy – udostępnić szeroko aby każdy inny też mógł z nich korzystać.

Wszystkim mistrzom, którzy pomogli mi stanąć tu, gdzie jestem obecnie – dziękuję. Tobie przedstawię dziś nowego – przygotowałem reportaż o wyjątkowym człowieku i fachowcu. Czytaj dalej, wszystkiego się dowiesz.