O śpiewaku zorzanym mówili,
Że on różę wysławia o wschodzie,
Że, kląskając, miłośnie się chyli
Nad kolebką jej wonną w ogrodzie.
Lecz władczyni ogrodu nie szepnie
I nie westchnie, i śpiew jego prześni…
Tylko pieśni jest piękno potrzebne,
Ale pięknu nie trzeba i pieśni.
Afanasij Fet
bez tytułu
w przekładzie Juliana Tuwima